Dennis Peron en Californië NORML
15 juni 2020 · Pax LabsIn deel één van een tweedelig gesprek spraken we met Dale Gieringer, staatscoördinator van de pro-legalisatieorganisatie California NORML (National Organization for Reform of Marijuana Laws) sinds 1987. Met een Gieringer, gepromoveerd aan Stanford in economie en openbaar beleid, publiceerde in 1994 een baanbrekend rapport over de economische aspecten van het legaliseren van cannabis en hielp vervolgens met het organiseren en schrijven van het medische marihuana-initiatief Proposition 215 uit 1996 met Dennis Peron, dat medicinale cannabis in Californië legaliseerde. Hier deelt Gieringer zijn herinneringen aan Peron, die zijn begrip van cannabis transformeerde en hem ertoe bracht een van Amerika's belangrijkste pleitbezorgers voor cannabislegalisering te worden.
“Wat er de afgelopen 24 jaar zou zijn gebeurd als we Prop 215 in Californië niet hadden gedaan? Ik weet het echt niet”, zegt Dale Gieringer, die samen met Dennis Peron co-auteur was van het initiatief voor medische marihuana werd aangenomen in 1996, en deelt zijn verhalen over Peron en de beweging in de documentaire Dennis: The Man who Legalized Cannabis. “Maar het lijdt geen twijfel dat dit initiatief niet zo snel tot stand zou zijn gekomen als het gebeurde, toen het wel, als Dennis er niet was geweest. Het was Dennis' idee eerst om een medisch marihuana-initiatief te starten.”
Gieringer ontmoette Peron in 1990 en raakte onmiddellijk geïnteresseerd in zijn zaak. Hij wist niet dat die ontmoeting de loop van zijn carrière zou veranderen. Met zijn werk voor NORML “benaderde ik deze kwestie vanuit het perspectief van persoonlijke vrijheid”, zegt hij. ‘Ik had geen idee dat marihuana nuttig was voor zoveel aandoeningen – epilepsie, ruggengraattrauma, AIDS…’ Het werken met Peron opende Gieringers ogen voor de wereld van compassievol gebruik, en maakte de weg vrij voor zijn levenslange onderzoek en activisme in het veld.
“Ik raakte betrokken bij de beweging omdat ik geloofde dat volwassenen het recht hebben om marihuana te gebruiken, net zoals ze alcohol gebruiken. En de medische kwestie leek mij het domein van een zeer kleine minderheid van de daadwerkelijke gebruikers”, voegt hij eraan toe. “Dennis zag het anders. Hij beschouwde elke marihuanagebruiker die hij tegenkwam als [hetzelfde als] de rest. En dit kwam deels door zijn ervaring met de homogemeenschap in San Francisco en de AIDS-epidemie, die ons echt heeft geholpen om dat eerste medische marihuana-initiatief in San Francisco door te voeren. Dennis wist dat hij een grote familie van volgers had die óf hiv hadden, óf mensen kende die dat hadden, en dat veel marihuana op de een of andere manier een medicijn is.’
Peron leerde hem ook hoe hij een initiatiefcampagne moest opzetten. “Dennis was een politiek activist in San Francisco voordat ik hem ontmoette en hij had in 1978 het eerste marihuana-initiatief in San Francisco gewonnen, wat in feite een resolutie was die de officier van justitie vertelde mensen niet te vervolgen voor marihuana”, zegt hij. “En dat initiatief won ruim 60% van de stemmen, wat veel zegt over de grote populariteit van marihuana destijds. Hij was betrokken geweest bij homorechtenactivisme in San Francisco. Hij had goede contacten met de mensen in de raad van toezichthouders, en hij had een team van volgers die de stembiljetten organiseerden en verzamelden.”
Gieringer speelde een belangrijke rol bij het opstellen van Prop 215. Hij raadpleegde zijn vriend Dr. Tod H. Mikuriya, een Californische psychiater die later algemeen werd beschouwd als de grootvader van de medische marihuanabeweging in de VS. Mikuriya’s medische filosofie, een controversieel figuur bij de overheid, werd door de directeur van het Office of National Drug Control Policy onder president Bill Clinton belachelijk gemaakt als ‘de Cheech en Chong show’.
“Hij was destijds de belangrijkste arts op het gebied van medicinale cannabis”, zegt Gieringer. “In de jaren zeventig publiceerde hij een boek met artikelen over het medisch gebruik van marihuana voor pijnbestrijding, dat helemaal teruggaat tot de 19e eeuw. En hij was een voorstander van marihuana in zijn praktijk.Hij begon patiënten te behandelen nog voordat het legaal was, en tegen de tijd dat Dennis Peron in San Francisco ging opereren, had hij duizenden patiënten in zijn bestand.” Gieringer zou nog jaren met Mikuriya blijven samenwerken en onderzoeken uitvoeren die de medische voordelen van cannabis ondersteunden, vooral bij patiënten met chronische pijn. Op de avond dat Prop 215 voorbijging, ‘feestten we’, herinnert hij zich. “Toen middernacht aanbrak, stak ik een joint op voor een kankerpatiënt die ik kende – de eerste legale trek in Californië.”
De samenwerking met Peron veranderde niet alleen Gieringers perspectief op cannabis, maar hij was ook effectief in het veranderen van het wereldperspectief. “Iets dat een zeer positieve indruk op mij maakte bij Dennis in het algemeen, in tegenstelling tot [hennepactivist en vriend van Peron] Jack Herer… Jack Herer was een typische hippie. Dennis had een schone act. Hij had geen gezichtshaar; hij droeg een stropdas – een beetje losjes om zijn nek – en hij sprak heel goed. Het was moeilijk om hem niet leuk te vinden. Hij was een geweldige verkoper en hij straalde niet echt de hippiegeur uit die veel voorstanders van marihuana eerder hadden.
De persaandacht die hij vestigde op medische marihuana – vooral met de Buyer's Club in San Francisco, waar de media van over de hele wereld konden komen en patiënten konden zien die duidelijk om medische redenen cannabis gebruikten – heeft volgens mij het hele imago verbeterd. Hij was erg goed in het verkopen van dit geheel nieuwe concept van medische marihuana op een manier die niemand in de wietbeweging kon doen.”
Klik hier voor het tweede deel van ons gesprek met Dale. Je kunt ook de documentaire van Dennis Peron hier bekijken.