In deel één van een tweedelig gesprek spraken we met Dale Gieringer, staatscoördinator van de pro-legalisatieorganisatie California NORML (National Organization for Reform of Marijuana Laws) sinds 1987. Met een doctorstitel van Stanford in economie en overheidsbeleid publiceerde Gieringer in 1994 een baanbrekend rapport over de economische aspecten van de legalisering van cannabis. Samen met Dennis Peron hielp hij in 1996 bij het organiseren en schrijven van het initiatief voor medicinale cannabis, Proposition 215, dat medicinale cannabis in Californië legaliseerde. Hier deelt Gieringer zijn herinneringen aan Peron, die zijn begrip van cannabis transformeerde en hem tot een van Amerika's belangrijkste voorvechters van de legalisering van cannabis maakte.

"Wat zou er de afgelopen 24 jaar gebeurd zijn als we Prop 215 niet in Californië hadden doorgevoerd? Ik weet het echt niet", zegt Dale Gieringer, die samen met Dennis Peron het initiatief voor medicinale marihuana schreef dat in 1996 werd aangenomen. Hij vertelt over Peron en de beweging in de documentaire. Dennis: de man die cannabis legaliseerde. Maar het staat buiten kijf dat dat initiatief niet zo snel tot stand zou zijn gekomen als Dennis er niet was geweest. Het was Dennis' idee. Eerst om een ​​initiatief voor medicinale marihuana te starten.”

Gieringer ontmoette Perón in 1990 en raakte meteen geïnteresseerd in zijn zaak. Hij had geen idee dat die ontmoeting de loop van zijn carrière zou veranderen. Met zijn werk voor NORML "benaderde ik dit onderwerp vanuit het perspectief van persoonlijke vrijheid", zegt hij. "Ik had geen idee dat marihuana nuttig was voor zoveel aandoeningen – epilepsie, ruggenmergletsel, aids..." De samenwerking met Perón opende Gieringers ogen voor de wereld van compassievol gebruik, wat de weg vrijmaakte voor zijn levenslange onderzoek en activisme in dit vakgebied.

"Ik raakte betrokken bij de beweging omdat ik geloofde dat volwassenen het recht hebben om marihuana te gebruiken zoals ze alcohol gebruiken. En de medische kant leek mij het domein van een zeer kleine minderheid van daadwerkelijke gebruikers," voegt hij eraan toe. "Dennis zag het anders. Hij beschouwde elke marihuanagebruiker die hij tegenkwam als [net als] de rest. En dit kwam deels door zijn ervaring met de homogemeenschap in San Francisco en de aidsepidemie, wat ons echt hielp om dat eerste initiatief voor medicinale marihuana in San Francisco goedgekeurd te krijgen. Dennis wist dat hij een brede familie van aanhangers had die ofwel hiv hadden of mensen kenden die dat hadden, en dat veel marihuana op de een of andere manier een medicijn is."

Peron leerde hem ook hoe hij een campagne moest voeren. "Dennis was al een politiek activist in San Francisco voordat ik hem ontmoette en hij had in 1978 het eerste marihuana-initiatief in San Francisco gewonnen. Dat was in feite een resolutie die de officier van justitie verbood mensen te vervolgen voor marihuana," zegt hij. "En dat initiatief kreeg ruim 60% van de stemmen, wat veel zegt over de enorme populariteit van marihuana in die tijd. Hij was betrokken bij het activisme voor homorechten in San Francisco. Hij had goede connecties met mensen in de raad van toezicht en had een team van volgers die de handtekeningen voor de stemming organiseerden en verzamelden."

Gieringer speelde een cruciale rol bij het opstellen van Proposition 215. Hij raadpleegde zijn vriend Dr. Tod H. Mikuriya, een psychiater uit Californië die later algemeen werd beschouwd als de grootvader van de medicinale-marihuanabeweging in de VS. Mikuriya, een controversieel figuur bij de overheid, werd door de directeur van het Office of National Drug Control Policy onder president Bill Clinton bespot als "de Cheech en Chong show".

"Hij was destijds de meest vooraanstaande arts op het gebied van medicinale cannabis", zegt Gieringer. "In de jaren 70 publiceerde hij een boek met artikelen over het medicinale gebruik van marihuana voor pijnbestrijding, dat teruggaat tot de 19e eeuw. En hij was een groot voorstander van marihuana in zijn praktijk.Hij begon patiënten te behandelen nog voordat het legaal was, en tegen de tijd dat Dennis Peron in San Francisco begon te opereren, had hij duizenden patiënten in zijn bestand." Gieringer zou nog jarenlang met Mikuriya blijven samenwerken en enquêtes uitvoeren die de medische voordelen van cannabis ondersteunden, met name bij patiënten met chronische pijn. Op de avond dat Proposition 215 werd aangenomen, "gingen we feesten", herinnert hij zich. "Toen het middernacht werd, stak ik een joint op voor een kankerpatiënt die ik kende – de eerste legale trek in Californië."

Niet alleen veranderde de samenwerking met Peron Gieringers perspectief op cannabis, maar hij was ook effectief in het veranderen van het perspectief van de wereld. "Iets wat me over het algemeen zeer positief beviel aan Dennis, in tegenstelling tot [hennepactivist en vriend van Peron] Jack Herer... Jack Herer was een typische hippie. Dennis gedroeg zich netjes. Hij had geen gezichtsbeharing; hij droeg een stropdas – een beetje losjes om zijn nek – en hij sprak erg goed. Het was moeilijk om hem niet aardig te vinden. Hij was een geweldige verkoper en hij straalde niet echt die hippiegeur uit die veel marihuana-voorstanders voorheen hadden."

De persaandacht die hij voor medicinale marihuana genereerde – vooral met de Buyer's Club in San Francisco, waar media van over de hele wereld patiënten konden zien die duidelijk cannabis om medische redenen gebruikten – heeft volgens mij het hele imago verbeterd. Hij was erg goed in het verkopen van dit compleet nieuwe concept van medicinale marihuana, op een manier die niemand in de wietbeweging voor elkaar kreeg.

Voor het tweede deel van ons gesprek met Dale, klik hierJe kunt ook de documentaire van Dennis Peron bekijken hier.