Wat krijg je als je een scherp oog voor detail, unieke probleemoplossende vaardigheden en passie combineert? Waarom krijg je Ophelia Chong, oprichter van Asian Americans for Cannabis Education en StockPot Images?

''Oh God, wat ben jij een stoner.''

Hoewel ze aanvankelijk wat huiverig was, stapte Ophelia voor het eerst in de wereld van cannabis om haar zus te helpen. "Mijn zus probeerde het te gebruiken voor haar aandoening," legt ze uit. "Dus moest ze vanuit een ander land reizen en het hier doen. We waren eigenlijk aan het sukkelen." Vanwaar die bezorgdheid? Na jaren nuchter te zijn geweest, was ze behoorlijk bezorgd om een ​​apotheek binnen te stappen. "Omdat ik al 17 jaar nuchter ben, was naar een apotheek gaan iets wat ik niet van plan was. Vanwege mijn verslaving," zegt ze. "Maar ik kreeg mijn medische kaart in 2014. Ik ging erheen zonder iets te weten en kocht iets voor haar."

Interessant genoeg waren het Ophelia's eigen persoonlijke vooroordelen die haar uiteindelijk ertoe brachten het meest onwaarschijnlijke cannabisbedrijf op te richten: een stockfotobedrijf genaamd StockPot Images. "Ik keek naar haar en dacht: 'O jee, wat ben je een stoner'", lacht ze. "Maar toen besefte ik: 'Nee, nee, nee. Dat is je zus.'" Ze legt verder uit: "Ik wilde zien hoe andere mensen haar zagen. Dus ging ik naar een stockfotobureau en typte het woord 'stoner' in." Ze was niet blij met wat ze zag.

Ophelia was geschokt toen ze hoorde wat een "zeer groot beursagentschap met een miljardenomzet" beschouwde als stoner-representatie. Ze herinnert zich: "Toen ik 'stoner' intikte, kreeg ik een afbeelding van een zwarte man te zien. Als je stockfoto's kent, weet je dat je trefwoorden moet gebruiken, want dan komen ze op de afbeelding af. Dus de trefwoorden die ze hadden voor deze Afro-Amerikaanse man waren 'stoner', 'verslaafde', 'crimineel', 'drugsdealer', al dat soort dingen. 'O jee,' dacht ik, 'het is 2014.'"

“Het werd een ritueel.”

De rest, zoals je zou kunnen zeggen, was geschiedenis. Ze waagde de sprong naar cannabis en keek nooit meer om. Zoals ze uitlegt, investeerde ze vanaf het begin: "Ik heb veel onderzoek gedaan. Ik kweekte 23 planten in mijn eerste jaar. Ik leerde alles over die plant. Omdat ik er trefwoorden op moest plakken. Alles, van hoe de bloem eruitzag, elke fase van de bloem, elk type groei. Ik moest er trefwoorden op plakken. Dus ik moest dit allemaal weten." Langzaamaan werd haar missie haar manier van leven: "Ik leerde over de medicinale eigenschappen van ontspanning. Ik kon moeilijk in slaap komen. Het werd een ritueel. Dat is iets wat ik elke nacht doe sinds ik in 2015 in de industrie begon. Ik heb dat moment met de bloem. En het is die stille blik omhoog 's nachts, de wolken zien, misschien de maan die overvliegt en het wordt een moment van stilte. Maar ook waardering voor alles wat dit ding in mijn hand dat ik inhaleer, heeft gedaan."

Naarmate haar band met de plant zich verdiepte, groeide ook haar missie om de uitdaging aan te gaan om meer diversiteit en representatie te brengen in deze nogal ongewone hoek van de industrie. Gevraagd waarom representatie zo belangrijk is binnen de industrie, zegt ze openhartig dat we allemaal "een bekend gezicht" moeten kunnen zien. Ze legt lachend uit: "Omdat we deze ruimtes binnenlopen met deze cannabismensen en we kijken en het enige wat jij en ik zien zijn marshmallows die door de ruimte stuiteren. En dan, als je daar iets ziet, zoiets van: oh, het is een rozijn! Je rent naar buiten en je denkt: 'O, jij bent ook een rozijn! Hoe gaat het? Wat doe je hier?' Het wordt een moment van verkenning tussen twee mensen in een ruimte die elkaar niet kennen, maar we voelen ons verbonden door kleur. Omdat we merken dat we in een ruimte zijn en dat niemand op ons lijkt, tenzij ze serveren."

"Zodra je het op je LinkedIn ziet, weet je dat het goed is."

Helaas is de strijd om representatie voor cannabisliefhebbers van sommige etnische minderheden vaak tweeledig. Voor Ophelia is dat vrijwel hetzelfde. Hoe ze binnen de Aziatische gemeenschap als cannabisgebruiker wordt gezien, is net zo belangrijk als hoe ze binnen de cannabisgemeenschap als Aziaat wordt gezien. Ze legt verder uit: "Daarom ben ik ook Asian Americans for Cannabis Education begonnen. Ik realiseerde me dat er veel misinformatie bestond binnen mijn eigen gemeenschap. Het was heel interessant hoe mijn culturele geschiedenis van meer dan 10.000 jaar in de afgelopen 50 jaar werd gebruikt om dit anti-plantmedicijn te worden voor een cultuur die gebaseerd is op plantmedicijnen." In een nogal ironisch moment, dat de cirkel rondmaakte, bevond Ophelia zich in de verdediging wat betreft haar eigen cannabisgebruik. Ze herinnert zich dat ze te maken kreeg met nogal gewaagde aannames: "Dat was precies waar ik mee te maken kreeg, met andere Aziaten die zeiden: 'Nee, nee, nee, nee, nee, dat kun je niet. Oh, dat is erg. Je wordt een stoner. Je wordt een drugsverslaafde. Je zult nooit je gezin kunnen onderhouden.'"

Hoewel de strijd gespannen, uitputtend en soms zelfs een beetje ongemakkelijk is geweest, is Ophelia blij met de vooruitgang die wordt geboekt: "Door de jaren heen heb ik steeds meer [Aziatische] mensen erbij betrokken zien raken. En nu is het een feit, ik zie het op hun LinkedIn." Ze grapt: "Zodra je het op je LinkedIn ziet, weet je dat het goed is. We zijn allemaal geaccepteerd."

Uiteindelijk is acceptatie echt het einddoel dat Ophelia voor zichzelf en cannabis in het algemeen wil. Ze verlangt naar een toekomst waarin cannabis niet langer als Schedule 1 wordt geclassificeerd, "in feite als Pabst Blue Ribbon" wordt behandeld en een betrouwbare, stabiele investering blijkt te zijn. Ze legt enthousiast uit: "Ik kijk ernaar uit, omdat de drempels voor mensen van kleur om binnen te komen lager zullen zijn. Het zal niet zo duur zijn. Er zullen niet zoveel beperkingen zijn. Het zal een makkelijker pad zijn, omdat het net zo makkelijk zal zijn als het openen van een slijterij. Je hoeft geen kluizen, beveiligingscamera's en bewakers te doorzoeken. Hopelijk hoef je tegen die tijd niet meer door die truukjes heen. Zoals je dat niet hoeft te doen als je een sixpack koopt."

Eerlijk gezegd denk ik dat dit een toekomst is waar we allemaal enthousiast over kunnen zijn.

Volg Ophelia op Instagram hier.

Bronvermelding:

• Fotografie: Jessica Miller
• Tussenpersoon: Dara Siegel
• Haar & Make-up: Shideh Kafei
• Kledingkast: Ashley Guerzon
• Rekwisietenstylist: Shelby Kay
• Productie: Shabnam Azadeh