De meeste cannabisgebruikers hebben wel eens gehoord van de stof delta9-tetrahydrocannabinol, oftewel THC. Deze stof is verantwoordelijk voor het bedwelmende gevoel dat gepaard gaat met de consumptie van cannabisproducten en is waarschijnlijk de bekendste van de meer dan 100 cannabinoïden die in cannabis voorkomen. Minder mensen zijn echter waarschijnlijk bekend met de voorloper van THC, die toepasselijk tetrahydrocannabinolzuur (THCA) wordt genoemd. Hoewel de naam van beide stoffen vergelijkbaar is, zijn er enkele belangrijke verschillen tussen deze twee stoffen die cannabisgebruikers moeten begrijpen.

Wat is THC?

THC, een actief bestanddeel van cannabis, is een cannabinoïde die bekendstaat om zijn bedwelmende effecten. Het is vaak een primaire maatstaf voor de sterkte van cannabis en van cannabis afgeleide producten.

Wettelijk gezien is THC ook de graadmeter voor de vraag of cannabisbloemen of een van cannabis afgeleid product als industriële hennep of marihuana worden beschouwd. Dit onderscheid werd gecreëerd in de Farm Bill van 2014, waarin industriële hennep werd gedefinieerd als variëteiten van Cannabis sativa L. met 0,3% of minder THC per volume. Vervolgens werd industriële hennep, onder de Farm Bill van 2018, van de federale Controlled Substances Act gehaald, waardoor het in feite werd geclassificeerd als elk ander gewoon landbouwproduct. Alle Cannabis sativa L.-producten met meer dan 0,3% THC worden volgens de federale wetgeving beschouwd als marihuana en blijven illegale stoffen van lijst I onder de Controlled Substances Act.

Hoewel THC vaak in de schijnwerpers staat, zou het niet bestaan ​​zonder zijn zure moederstof THCA. Ondanks hun gedeelde naam is er een significant verschil tussen de twee verbindingen, ook al ontstaat de ene door een chemische verandering in de andere.

Wat is THCA?

Nauw verwant aan THC is de voorloper ervan, THCA. In tegenstelling tot THC heeft THCA geen bedwelmende effecten en bindt het zich ook niet aan het endocannabinoïdesysteem. THCA is echter in grote hoeveelheden aanwezig in cannabisbloemen, vooral terwijl ze nog aan de plant zitten of direct na de oogst.

Terwijl de cannabisbloem na de oogst droogt, begint THCA te "decarboxyleren". Dit betekent dat het zuur uit de verbinding wordt verwijderd en het THC-gehalte begint te stijgen. Decarboxylering vindt nog sterker plaats wanneer de bloem wordt blootgesteld aan hitte, bijvoorbeeld tijdens het koken, verbranden of verdampen.

Decarboxylering is een natuurlijk proces, maar het stimuleren van verdere decarboxylering en het versnellen van het proces is een noodzakelijke stap voor de productie van bepaalde cannabisproducten met toegevoegde waarde, zoals edibles. Het niet "decarboxyleren" van cannabisbloemen vóór het bakken of koken van edibles vermindert de potentie aanzienlijk.

In tegenstelling tot THC is THCA niet als illegale stof geclassificeerd onder de Amerikaanse wetgeving. Omdat het echter spontaan decarboxyleert tot THC, is het onmogelijk om een ​​zuiver monster THCA te verkrijgen zonder dat er THC aanwezig is. Bovendien zou het mogelijk ook als een analoog van THC kunnen worden beschouwd, ook al is het op federaal niveau niet illegaal.

Cannabinoïdezuren en de oorsprong van cannabinoïden

THC is niet uniek als product van een gedecarboxyleerd cannabinoïdezuur. Sterker nog, alle cannabinoïden hebben een voorloperzuur zoals THCA. Elke cannabinoïde ontstaat op vergelijkbare wijze uit zijn zure voorloper. Maar waar komen al deze cannabinoïdezuren vandaan?

Het begint allemaal met cannabigerolzuur (CBGA), dat decarboxyleert tot een stof genaamd cannabigerol (CBG). CBG wordt onder botanici liefkozend "de moeder aller cannabinoïden" genoemd, omdat het tijdens de groei van de cannabisplant uiteindelijk wordt omgezet in THC, CBD en andere cannabinoïden.
Hoewel CBG in grote hoeveelheden aanwezig is tijdens de vroege groeifasen, is het een kleine stof in een volwassen cannabisplant, die grotendeels is omgezet in andere cannabinoïden. Sterker nog, de meeste volwassen planten bevatten minder dan 1 procent CBG.

Hoewel mensen zelden geïnteresseerd zijn in cannabisplanten vanwege de hoeveelheid cannabinoïdezuren, spelen deze verbindingen wel een belangrijke rol bij het bevorderen van de groei en ontwikkeling van de plant. Sommige cannabinoïdezuren bieden bijvoorbeeld antibiotische bescherming tegen ziekten tijdens de groei van de plant. Andere hebben insecticide eigenschappen. Deze rollen zouden kunnen verklaren waarom verschillende cultivars van cannabisplanten zo sterk variëren in hun samenstelling; planten die in bepaalde gebieden voorkomen, hebben specifieke hoeveelheden cannabinoïdezuren nodig om lokale ziekten en insectenpopulaties te bestrijden.

Extractieproces voor THC-concentraten

Bij de productie van concentraten van cannabis is THC vaak een zeer gewilde stof. Concentraten worden gemaakt via een proces genaamd extractie, dat bedoeld is om de van nature aanwezige stoffen van een cannabisplant uit het plantmateriaal te halen.

Om dit te bereiken, gebruiken extractors oplosmiddelen zoals butaan en koolstofdioxide. De resulterende oplossing is een mengsel van cannabisverbindingen, lipiden en het oplosmiddel. Extractors onderwerpen de oplossing vervolgens aan hitte en/of druk om de oplosmiddelen en andere ongewenste verbindingen te verwijderen. Het resultaat is een geconcentreerd materiaal dat de verhoudingen van de verbindingen in de plant nabootst.

Er zijn echter gevallen waarin extractors een specifieke cannabinoïde, zoals THC, willen isoleren of benadrukken. In deze gevallen kunnen extractors het concentraat verder verfijnen en extra cannabinoïden en terpenen verwijderen. Op deze manier kan een breed scala aan concentraten worden gemaakt, van hasjolie tot wax en isolaatpoeders.

Concentraten, of ze nu krachtig zijn in THC of een andere cannabinoïde, zijn populair onder consumenten voor vapen, dabben en gebruik als ingrediënt bij het bakken of koken in legale markten. Sommige concentraten worden ook gebruikt voor de productie van topische huidverzorgingsproducten.

Zuren: de voorloper van cannabinoïden

Of je nu van cannabisvariëteiten houdt met een hoog THC-gehalte of liever producten gebruikt die zijn afgeleid van industriële hennep met een hoog CBD-gehalte, het samenstellingsprofiel van een cannabisplant is volledig te danken aan de zuren die zich vormen tijdens de groei van de plant. Mensen hebben mogelijk een nauwere band met de gedecarboxyleerde cannabinoïden dan met de zuren waaruit ze ontstaan, maar zonder cannabinoïdezuren is het onwaarschijnlijk dat een cannabisplant volwassen zou worden.

Het oogsten, drogen en uitharden van cannabisbloemen gaat niet alleen over het beheersbaarder maken van de bloem. Deze processen stimuleren de decarboxylering die nodig is voor de interactie van cannabinoïden met het endocannabinoïdesysteem. Deze interacties zijn de reden waarom mensen al eeuwenlang cannabis gebruiken, maar geen van deze interacties zou mogelijk zijn zonder de zuren waar het allemaal mee begon.